Njoammil sitt reisebrev

Buorre iđit, hei og hopp alle der ute!! 

Men … kor er egentlig der ute?  
Kor er det egentlig de bur, alle saman?  
Under ein stein?  
I eit reir på ei grein?  
Under ein sopp?  
Nedi ein kopp?  
Bakom ein sko?  
Oppi ein do? 

Eg lurer på kor Inger, Mikkel og Čebo er no.  
Har de sett dei kanskje?  
Vil de fortelje meg kor dei er og korleis det går med dei?  

Eg har hoppa rundt i tunellen som den engelske kanina Millibeth gravde.  
Eg har enno ikkje funne ut kor den endar.  
Den er så lang!  
Lurer på kor Millibeth er akkurat no?   
Kanskje ho er i London?  
Kanskje ho har gravd ein ny, lang tunell der,  
og hoppar rundt rett under palasset til Dronning Elizabeth!  

Er det ikkje fint at vi kan tenke på kvarandre,  
sjølv om vi ikkje er på akkurat same plass heile tida?
Sånn er vi liksom litt på same plass likevel.  

Vel, vel, vener! 
Håpar de får ein fin dag,  
uansett kor de er! 

Hivas, hopp og far vel!  
Stor mjuk klem  
frå dykkar reisande ven, 
Haren Njoammil 
❤ 

Buorre iđit, alle der ute!  Korleis går det med dykk?  

Eg håpar Inger, Mikkel og Čebo møtte på venene mine på vidda, 
reinane i Boazu-ekspressen!  Dei er både raske og hjelpsame.  

Min gode ven, den gamle reinen Dársi,  pleidde også å springe med Boazu-ekspressen. Men no er han pensjonert. Han lev livets glade dagar, og har fått litt stor mage. 

Er det lenge til de blir pensjonistar? Kva skal de gjere då? 

Veit de forresten at rein har heilt utruleg god luktesans? Dei kan lukte lav som ligg 60 cm under snøen!  Sånn veit dei kor dei finn mat, sjølv om det er djup snø.  
Må de også lukte under snøen for å finne mat?  

Rein er flokkdyr.  Og veit de kven andre som er flokkdyr?  De menneske, vel! Kva trur de det betyr å vere eit flokkdyr?  

Vel, vel, alle mine gode, snille vener der ute.  
Håpar de har det bra, og passar på kvarandre. 

Mange varme klemmar frå  
dykkar ven på vidda,  
Njoammil 
❤

Hopp, hopp, hopp alle gode vener!
No har det skjedd noko heilt utruleg,
som eg gler meg til å fortelje dykk.
Høyr berre her:
Eg låg og såg på månelyset ved den velta furua.
Då høyrde eg ei stemme som sa «Halloooo»
Eg snudde meg, og kva fekk eg sjå?
To ungar og ein liten hundekvalp!
Dei sa dei heitte Inger og Mikkel og Čebo, og at dei var vener av Áhkku.
Dei leitar etter venene sine.
Først skjønte eg ingenting, dei spurte meg om eg var ein hare som heiter Karen, som ikkje er ein hare, men ein unge som har kledd seg ut som ein hare!
Merkeleg, tenkte eg.
Men så forklarte dei meg kva dei meinte, at dei leitar etter ungar som er kledd ut som dyr.
Og det høyres jo ut som dei same som mange av dykk har spurt om her i reisebrevet!
Trur de det er dei same ungane?
Viss det er nokon av dykk som er bekymra for kor ungane har blitt av,
så kan eg fortelje at dei har det bra.
Det har dyra eg kjenner på vidda fortalt meg.

Eg syntes det var fint å vere på reise med Inger og Mikkel og Čebo.
Inger joika min joik, og då blei eg glad.
Mikkel var god å snakke med.
Čebo var mjuk og rask, som meg.
Det verka som om alle tre likte godt å vere på reise.
Men eg trur ikkje dei likte bark så godt.
Likar de å tygge på bark?
Og likar de å kle dykk ut?

Eg håpar Inger, Mikkel og Čebo finn venene sine.
Det er mange gode hjelparar her på vidda,
og eg veit at Inger og Mikkel og Čebo er i trygge hender. Og potar. Og klovar. Og vinger. Og… luffer?

Vel, vel gode vener!
Håpar de får ein like fin dag som eg har hatt.
Mange varme reiseklemmar,
frå dykkar ven
Haren Njoammil
❤

 

Buorre iđit mine gode vener!
Har de hatt ei fin helg?
Det har eg.
Eg har hoppa rundt på vidda og i skogen.
Under den lysande månen, i den kalde snøen.
Eg har også hatt ein konkurranse med ei ugle.
Ugla sa til meg at ho hadde kjempebra syn.
Så då sa eg til ho at eg har kjempebra hørsel.
Då sa ugla: «Eg veddar på at eg kan sjå lengre enn du kan høyre».
«Neppe» sa eg.
Så difor bestemte vi oss for å konkurrere.
Ei lita fluge hjalp oss.
Reglane var enkle: Fluga skulle fly avgarde, heilt til enten ugla ikkje kunne sjå ho lenger, eller til eg ikkje kunne høyre summinga hennar lenger.
Det blei uavgjort!
Ugla mista fluga av synet akkurat samtidig som eg ikkje kunne høyre ho lenger.
Stakkars fluga, då ho kom tilbake var ho heilt utslitt, ho hadde jo flydd kjempelangt!
Ho fekk ligge og slappe av litt i pelsen oppå hovudet mitt. Mellom dei to superøyrene! Eg kunne høyre ho snorke. Zum-zum-zum, sånn snorka ho.

Kva med dykk? Har de noko de er flinke til?
Og likar de å konkurrere?

Hivas, hopp og far vel!
Ein stor og varm Njoammil-klem til dykk alle.
❤

Hei og hopp kjære vener!
No er det helg!
D-gruppa på 3.-5. trinn på Nøklevann skole skreiv «God helg» til meg i går.
Først trudde eg kanskje at helg var ei type kake.
Heldigvis skreiv 1.-3. klasse på Nesseby oppvekstsenter til meg.
Dei forklarte at helg er det vi kallar laurdag og søndag.
Så i dag er det altså helg! Herleg!
Noko anna dei frå Nesseby oppvekstsenter fortalte,
var at dei har brukt litervis av grønsåpe i duodjitimane i haust.
LITERVIS! Tenk det.
Veit de kva dei har brukt all grønsåpa til? Det har tova sitjeunderlag!
Det var veldig lurt, synest eg.
Sitjeunderlag er jo så fint å ha med seg ut på reise.
Og som de kanskje veit elskar eg å vere på reise.
I helga skal eg hoppe meg ein laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang tur ut på vidda.
Skal nokon av dykk ut på tur i helga?
Då må de hugse å ta med sitjeunderlag.
Og kanskje også litt varm kakao?

Vel, vel, kjære vener!
På mandag skal eg fortelje dykk om det eg har opplevd på vidda.

Buorre vahkkoloahppa!
God helg!
Mange varme klemmar frå
dykkar ven
Haren Njoammil
❤

Buorre iđit kjære vener!
I dag har eg noko heilt utruleg å fortelje dykk!

Eg hoppa forbi eit hus i den vesle bygda, og der var det nokon vaksne som ropte:
«Fram med grønsåpa! Julevasken er det viktigaste med jula! I år skal kvar krik og krok bli skinande rein!»
Då eg høyrte det blei eg så forbausa at eg nesten datt i bakken,
«Kvar krik og krok skal bli skinande rein»!?
Kan dei vaksne trylle? Skal dei forvandle kvar krik og krok til ein SKINANDE REIN?
Til ein rein av gull og sølv?
Det høyres jo heilt fantastisk ut.
Min ven, den pensjonerte reinen,
han er i alle fall ikkje ein skinande rein.
Han er ganske så grå og rufsete.
Kanskje eg skal be dei vaksne i bygda om å trylle han om til ein skinande rein?

Noko anna eg lurer på er …
Kva er egentleg ein krik?
Og kva gjer den sammen med ein krok?

Og forresten, kva skal dei vaksne bruke grøn såpe til?
Det høyres jo ut som noko som gjer ting grønt.
Det burde ho dama med alle juletrea få høyre om i alle fall!

Vel, vel kjære vener!
Det er altså så kjekt å snakke med dykk. Håpar de har det fint alle saman.
No skal eg hoppe meg ein tur i måneskinet.
Det blir deileg!

Hivas, hopp og far vel
dykkar ven,
Njoammil
❤

Hopp!
Hei!
Hallo!
Haren Njoammil her igjen!

Håpar de har det bra alle saman?

I går var eg på 1.desember-fest hos den gamle reinen.
Det var så morsomt.
Dei andre dyra kunne ikkje tru sine eigne øyre då eg fortalte om peparkaker, som de har lært meg at det heiter.
Reinen er pensjonert og elskar å fortelje eventyr.
Likar de også å fortelje eventyr?

Vil de forresten høyre kva eg såg i dag i den vesle bygda?
Eg såg ei dame som sto og pussa på eit juletre med ein tannbørste!

Kvifor gjorde ho det?
Er det for at trea ikkje skal få hól i tennene?
Eg visste ikkje at tre kan få hól i tennene.
Og viss dei får hól i tennene, må dei då til … gran-legen?

Etterpå hoppa eg forbi eit hus, og ut av vindauget på huset kom det den nydelegaste lukt av peparkaker…Lurer på kven som bur der?

Vel vel, kjære vener!
Eg gler meg til å snakke meir med dykk!
Hivas, hopp og far vel
helsing dykkar ven, Njoammil
❤

Hei og hopp gode vener!

I dag er det første desember! Hurra!
Tusen takk til de som lærte meg om første desember når de svarte på mitt førre reisebrev. Har de gjort noko fint på den første desember?

Eg har vore ved den vesle bygda igjen. Det bur ei gamal dame der, som pleier å legge ut litt mat til meg i skogkanten. Áhkku heiter ho, og ho er kjempesnill.
I dag kom ho med nokre rare små kaker. Dei var heilt flate, brune og forma som hjarte!

Áhkku sa at dei heitte … Teppekaker? Dei var jo flate som eit teppe, men eg trur ikkje det var det det heitte. Kanskje det var kveppekaker? Nei … Eg kvapp ikkje så veldig av dei, så det var neppe kveppekaker dei heitte. Neppekaker? Nei…Neppe neppekaker. Leppekaker? Nei … Kva var det dei heitte? Steppekaker? Det trur eg det var! For dei smakte så godt at eg begynte å steppe!
Har de smakt steppekaker før?

Eg såg forresten noko merkeleg i dag også.
Det var ein lærar med raudt hår og skjegg som gjekk rundt i gata og snakka med seg sjølv.
«The show must go on», sa han til seg sjølv.
Veit de kva det betyr?
Og så gjekk han også og snakka om eventyret om Márjá og dyra.
Det eventyret kjenner eg til, for det har ein gamal rein fortalt meg.
Men veit de kva læraren sa? Han sa at det skulle vere med ein Čáhcerávga i eventyret!
Eg visste ikkje at Čáhcerávga var med i det eventyret.
Kjenner de til eventyret om Márjá og dyra?

Vel, vel!
No må eg hoppe vidare!
Eg skal til den gamle reinen faktisk. Han har invitert til 1. desember-fest!

Hivas, hopp og farvel!
Venleg helsing
Dykkar ven og reisefølge,
Haren Njoammil
❤

Hei og hopp! Eg er haren Njoammil! Og eg elskar å vere på reise.
Når eg opplever noko på reisene mine, så skriv eg det her i reisebrevet.
Eg hoppar rundt på vidda, i skogen, under bakken – ja, over alt!
Eg pleier også å hoppe i utkanten av ei lita bygd.
Der bur det mange store og små menneskje.
Dei er ganske rare.
I dag sprang alle rundt og ropte: No er det berre fem dagar til første desember!
«Kva i alle dagar skal det bety?» Tenkte eg.
Kva er første desember?
Er det kanskje ein person som er heilt fantastisk,
sidan alle ventar sånn på at han skal komme om fem dagar?
Eller er kanskje Første Desember nokon som har vunne ein førstepremie,
og så skal dei i bygda feire førstepremien om fem dagar?
Eg anar ikkje.
Veit de kva første desember er?

Vel, vel, gode vener! No hoppar eg vidare!
Eg gler meg til å sende mange brev til dykk!

Hivas, hopp og far vel!
Hjarteleg helsing
Haren Njoammil